ριζοκαρπικός

-ή, -ό, Ν

βοτ. (για φυτό) αυτός που κάθε χρόνο δίνει νέους ποώδεις γόνιμους βλαστούς από ένα υπόγειο πολυετές στέλεχος.

[ΕΤΥΜΟΛ. Αντιδάνεια λ., πρβλ. γαλλ. rhizocarpe (< ρίζα + καρπός)].